Obserwatorium meteorologiczne na Śnieżce

Pierwsze notatki o Karkonoszach, którym można przypisać charakter meteorologiczny, związane są z barometrycznymi pomiarami wysokości Śnieżki. Równolegle zaczęto się interesować obserwacjami nieba i zjawiskami meteorologicznymi. Na początku XIX w. przeznaczono pomieszczenie opuszczonej kaplicy na cele obserwacji. Na najwyższym szczycie Karkonoszy - Śnieżce, rozpoczęto obserwacje meteorologiczne w 1824 r. Jak się później okazało, ze względu na jakość pomiarów był to naprawdę świetny krok. Następne stacje powstały w 1880 r., oficjalnym zarządzeniem Królewskiego Instytutu Meteorologicznego ówczesnych Prus, nad Śnieżnymi Kotłami i na Śnieżce.

Kolejnym Obserwatorium był budynek typu wieżowca, o konstrukcji drewnianej z tarasem obserwacyjnym, zabezpieczony od wiatrów specjalnymi odciągami. Obserwatorium wyposażono w wysokiej klasy sprzęt pomiarowy. Poza tym w czasie II Wojny Światowej obserwatorium to służyło dla Luftwafe. Punkt nasłuchowy i centrum łączności mieściło się natomiast w pobliskim schronisku. W roku 1946 obiekt przyłączono do polskiej służby meteorologicznej, z zachowaniem nieprzerwanego ciągu obserwacji. Ze względu na zły stan budynku, podjęto decyzję budowy nowego Obserwatorium.

Nowy budynek Obserwatorium Meteorologicznego na Śnieżce zaprojektował doc. dr inż. Witold Lipiński. Budowa trwała w latach 1969 - 1974 r. i w tymże roku o godzinie 00:00, w noc pełną gwiazd i wspaniałej widoczności, rozpoczęto obserwacje meteorologiczne. Obserwatorium z racji swego położenia, stanowi ważny i unikalny punkt obserwacyjny w Europie, a dzięki powstałemu jednocześnie zapleczu biurowo-mieszkalnemu, stanowi nowoczesną placówkę naukowo-pomiarową, zaspokajającą potrzeby regionu i kraju. Zakres obserwacji obejmuje pomiary: promieniowania słonecznego, zanieczyszczenia atmosfery, radioaktywności powietrza oraz standardowe obserwacje meteorologiczne dla potrzeb służby pogody.

Obserwatorium Wysokogórskie im. Tadeusza Hołdysa na Śnieżce współpracuje z mediami i popularyzuje prace Instytutu IMIGW we Wrocławiu poprzez "Punkt Edukacji Ekologicznej". Można tu uzyskać informacje o metodach i przyrządach pomiarowych. "Punkt Edukacji Ekologicznej" prezentuje specyfikę pracy w warunkach górskich (radio, telewizja, prasa).

Słynne “latające spodki” to zapewne najlepiej rozpoznawalny i najbardziej charakterystyczny punkt najwyższego szczytu Karkonoszy - Śnieżki. Kształt obserwatorium to zasługa doc. dr. inż. Witolda Lipińskiego, który zaprojektował ukończoną w 1974 r. stację. Poza wszelkimi pomiarami, placówka regularnie prowadzi działalność dydaktyczną w Punkcie Edukacji Ekologicznej.